* جابلقا

از بیداری رویاء آمیزِ چشمانی خشک...

میانِ شریان های کوچک و ظریف ُ در بدنم، جنگی وجود دارد

از هستی...

هیچ در آسمان نیست

جماعتی بی سروپا در ظلماتی بیرنگ می درخشند

چون شریران...

سعادتی سیاه به تقوایم بسته ام

و اقیانوس های جانم هراش هراش می شورند

۲۵۷۷/۱/۲۷