* یتیم خانه

چرا...؟

بجای بود

کسی نبود!

از لباسم...

 رنگ و رو رفته بود

و هیچ نمی‌دانست ساحل چیست

با تهدید ابرها...

بی یک قطره اشک زیر و رو شدم

رسوخ صدایم  لرزید!

شب  که می گریخت...

از نیزهٔ قراولان

تعویضم نمود!

در پای...

پرچینی از انجیر های هندی 

برای مُردنم ، "بزرگ"  شدم!

پیوسته تراژدی ...

عُصاره های شرارت

و شیطنت 

و بدگمانی ام را، کنار می زند

مأنوسِ صدای تو اَم...

در این تردیدی نیست

در این تردیدی نیست

یتیم خانه  نعره  کشید!

و من از...

نیشِ حشره ای فقر زده

صدفی می شوم برای شنیدن دریا!