چکامه های سوررئال
شعر سوررئال و سپیدچکامه های سوررئال
شعر سوررئال و سپید* احتجاب
نیلوفر...
تعارف می کرد
ومن...
فلسفیکِ عالم نمی دانستم
سایه بودن پرنده بود با زخم تیر
و دستانی که چشم اند
گِل و لای آفتاب بر تنم مالید
کویر لخت بود
طعم زردِ ماه نشست
با ادراکِ لکنت های کودکی ام
شب را به خانه می برم
آواره باد بود
درد ها تیز
فوتِ قاصدک کمانه زد
بی عـــیار و شوخ هر غمی پرید
۹۷٫۱۲٫۱۹
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد