* پارک شهر

با قلب کج و کوله ام...

شروع می کنم به  ونگ زدن

تا وقتی که تهران آواز بخواند هر چیز چرند

از دسترنج سراب

دانه های رنج

لوزی های گرسنه

و معشوقم تنها بماند در مرگ مکرر

تو دمادم مرا بخوانی از ساقه های جوراب

مثل صراحی باریک و بلند

من در بستر نرم خیال

چون زخمی بی روزن

آه... چه تب نازی

همچون داغی ریگزار در قلب شمع

و تو دانه های رنج مرا بچین

۹۹٫۵٫۱۵