* رنگ ها

مثل

 هر عاشق بی خویشتنی

یا 

شاخهٔ پُرگلِ نسترنی

که به  معجزه مسخ شد!

برابر

خویش نشسته ام

همانم

 که آرزو می کنند

همان که

 تضرّع دستان شان  پیدا نمی کند

یک آینهٔ بی لک  و صاف!

دریغ...

که هنوز ناله سر می دهند

غم پیدایش می شود

و 

آب از غمم  سنگ!

مرا...

 سایه ای است 

فرو کاهیده با باد که راه خطر گیرم 

به گمراهیِ چشمانت که من  بی تاب تر از   آتشـــم!

و

پیکی از جهانِ سِحر و افسانه

به 

سوی رنگها

۹۵٫۱۲٫۷